Bij Jos de Goeij aan de keukentafel in Westbroek vertelt hij enthousiast over zijn lidmaatschap bij CS030. Hij is actief lid sinds de allereerste training. Die was op een mooie zonnige zaterdag in maart; het rondje was leuk en de sfeer direct goed, en dat is de afgelopen 10 jaar niet veranderd!
Hoe ben je bij CS030 terecht gekomen?
Na jarenlang basketballen raakte ik geblesseerd en was ik op zoek naar een nieuwe sport die ik in groepsverband kon doen. Ik had al eens de Elfstedentocht gefietst, maar fietste verder meestal alleen. Dat vond ik wel jammer aan wielrennen, dat het een individuele sport was. Online vond ik een clubje dat altijd op woensdag bij de Muntbrug verzamelde. Ik had ze gecontact dat ik wel een keer mee wilde. Toen zeiden ze: “Vanaf zaterdag kun je mee, dan richten we een nieuwe club op.” Wat mij vanaf die eerste training al aanspreekt aan CS030 is het gezellig onderweg zijn, samen sporten, veilig fietsen en het samenzijn na een training.
Op welke manieren ben je actief (geweest) binnen CS030?
Een vereniging ben je met z’n allen vind ik. Vanuit het basketballen, maar ook het theaterkoor waar ik in zit, ben ik gewend om dingen in het verenigingsleven te doen. Ik moest er bij CS030 wel een beetje in rollen. Maar op een gegeven moment leer je meer mensen kennen en raak je aan de praat over mogelijkheden. Zo heb ik in het begin twee jaar de kascontrole gedaan en heb ik in de Tour de France commissie gezeten.
Ondertussen ben ik ook al zes jaar trainer. Ik vind het heel leuk om mensen beter te leren fietsen. Niet alleen het in de groep fietsen, maar ook bijvoorbeeld hoe je je energie het efficiëntst kunt inzetten en hoe je goede bochten kunt rijden. Maar het belangrijkst vind ik dat het veilig is. Zodat iedereen samen met een goed gevoel de weg op gaat en weer terugkomt.
Wat kenmerkt CS030 voor jou?
Wat ik me goed herinner is één van de eerste trainingen, en dat ik zelf geen eten mee had. Ik dacht toen dat ik wel vooruit kon op een flink bord muesli. Ik fietste met Jasper, een van de oprichters, in de groep, maar bij de Meern was ik echt op! Gelukkig had Jasper een extra gelletje mee die ik mocht hebben en een kwartier later ging het wel weer. Een wijze les: eten onderweg is wel handig! Maar veel trainers hebben iets extra’s bij zich, ik zelf als trainer ook. Die zorgzaamheid, dat je nadenkt over wie je voor je clubgenoten wil zijn als trainer, dat kenmerkt CS030 voor mij.
Wat is jouw mooiste herinnering aan CS030?
In 2015 heb ik samen met drie anderen een tocht georganiseerd waarbij we met een groep CS-ers in vijf dagen van Parijs naar Utrecht zijn gefietst. Ik had het er met mijn broer over dat we eigenlijk nog een derde auto nodig hadden. Daar wilde hij wel voor zorgen, dus hij ging mee als mecanicien en als extra volgauto. Het was toen ook prachtig weer en al met al hartstikke leuk!
Twee jaar later heb ik de Maratona gefietst met een aantal CS-ers. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik ooit over meerdere bergen zou willen fietsen! Maar anderen waren er enthousiast over dus ben ik toch mee gegaan. Ik vind het wel kenmerkend voor CS030 dat dit soort dingen geïnitieerd worden en om het dan samen te ondernemen. Het was heel leuk om met een grote tocht als de Maratona clubgenoten tegen te komen onderweg.
Wat is het spannendste moment dat je meegemaakt hebt?
Het spannendste is denk ik toch wel dat ik vorig jaar zelf viel. Je hoopt altijd dat het net goed gaat als je in een groep fietst. Maar nu ging het in een sprintoefening goed fout en lag ik ineens op de grond. Ik dacht dat het best oké ging en wilde wel zelf nog wel naar huis fietsen. Maar de groep stond erop dat ze me naar huis fietsten. Dat was achteraf toch wel heel lief.
Is er iets wat volgens jou weer terug moet komen?
Alles wat we met de Tour de France hebben gedaan! Ik zit niet voor niks in de Vuelta commissie dit jaar. Een klein tipje van de sluier: met de Vuelta willen we een soort herhaling van één dag van de Tour doen. Ik hoop dat we weer datzelfde familiegevoel van toen kunnen creëren!
Nog geen opmerking, plaats je opmerking hieronder!